Richting Bridgeport

De vervelende aankomst gisteren  in ons hotel werd gelukkig naar behoren  opgelost en we hadden er uiteindelijk een prima verblijf. Vandaag mooi weer en we hadden behoorlijk wat kilometertjes te verstouwen om in Bridgeport uit te komen, een klein, oud dorpje. Onderweg weer een gevarieerd landschap met bergformaties, kraters, oude mijndorpjes, testgebied van het leger,  quartsvelden, en als klap op de vuurpijl “Monolake”. Een meer van meer dan een miljoen jaar oud naast Yosemite. Het werd gevuld met water uit de bergen vol met zout en andere mineralen. Het meer werd dieper en groter, omdat er geen uitweg was, alleen evaporatie, waardoor het zouter werd dan de zee. Het water werkt reinigend. In de loop der jaren hebben er zich  door vulkaanuitbarstingen, regen, sneeuw en wind de zgn. Tufa’s  gevormd. Prachtige formaties die voorheen in het water stonden.  Doordat Los Angeles het meer voor de watervoorziening heeft gebruikt (is nu een verbod op)  is het meer voor een groot gedeelte opgedroogd en staan de meeste Tufa’s op het droge. Men hoopt dat het zich weer zal herstellen. Weer genoeg prachtigs gezien dus vandaag. Nog een kleine toevoeging aan het verhaal. Je zult het niet geloven, maar toen we de staatsgrens tussen Nevada en California passeerden moesten we echt door een grenspost en werd ons gevraagd of we citrusvruchten bij ons hadden🤪. Geen idee waarom.